آقای حمید فرخ نژاد عزیز

عروس آتش در انتهای دهه هفتـاد، بازیگری را به سینمای ایـران معرفی کـرد که خاطره بازی‌های فراموش نشدنی‌اش در دهه بعد ماندگار شـد و در حالـی که همـان سال جایی گفته بود برایش اولویت ندارد در دهه ۸۰ پدیده شود یا در دهه ۹۰، خیلی زود به پدیده بازیگری سینمایی ایـران تبدیل شد. 
او حالا با حضورش در آثار برتر سینمای ایـران مورد تحسین مردم، داوران جشنواره‌ها و منتقدان قرار گرفته بود.
نقطه‌ آغاز بازیگری، با کارگردانـی بزرگ و فیلم‌نامه و نقشی درخشـان می‌توانـد شانسـی برای یک بازیگر به حساب آیـد و ادامه حیات حضور او در سینما را رقم بزنـد و حمیـد فرخ‌نژاد با درخششی خیـره کننـده به عنوان بازیگری ناشناخته در بی تردید بهترین اثر خسرو سینایی خود را در سینمای ایـران تثبیت کـرد.
او نقش یک جنوبی عرب زبان را که پایبند به اصول و سنت عشیـره است را به شکلی بازی کرد که مشابـه آن را در سینمای ایـران به خاطر نمی‌آوریم.
فرخ‌نژاد نقش را گاهـی چنان با ظرافت به شیرینی آمیخت که توانست حس همدلی تماشاگـر را با خود همـراه کنـد و در جاهایی می‌شد انتقاد او از برخی سنت‌ها را نیـز در چهره‌اش دیـد.
فرخ‌نژاد پس از این فیلم‌ تنهـا اثـر بلندش سفر سرخ را با مضمون سینمایی جنگ کارگردانـی کـرد که پس از یک دهه هنوز به نمایش عمومی در نیامده‌ است. شاید نمایش به موقع این فیلم کارنامه سینمایی او را در دهه هشتـاد، به دو بخش “بازی‌ها و کارگردانـی‌ها ” تقسیم می‌کرد!
کارنامه بازیگری او در دهه هشتـاد با حضور در آثار فیلم‌سازان مطرح تداوم یافت و همان‌طور که پس از عروس آتش گفته بود دوست دارد برای کارگردانان عمیق و متفکر بازی کند (گفت‌و‌گو با علیرضا معتمدی، ماهنامه فیلم، ۲۵۶) به خواسته‌اش جامه عمل پوشاند. به هر حال خوش‌شانس هم بـود که توانایی‌هایش بیشتر دیده شد.
اگرچه به نظر می‌رسد او در ارتفاع‌پست در نقش رباینده هواپیمـا با توجه به جنوبی بودن این شخصیت انتخاب شد اما به خوبی از پس تفکیک لهجه یک عرب زبان در فیلم اول و جنوبی که این‌جا عرب نبود برآمد و توانست رگه‌های بیشتری از طنازی را به بازی بگیرد و فاصله‌ای در بازی این دو شخصیت ایجاد کند. ادامـه همکاری فرخ‌نژاد با ابراهیم حاتمی‌کیـا در به رنگ ارغوان (۱۳۸۲) به بازی‌های خوبش افزود.
اکران دیرهنگام این فیلم پس از سال‌ها، این‌بار به ادامه حضور وی در سینما لطمه‌ای نزد، چراکه در سال هشتادوچهار باز باچهارشنبـه‌سوری خود را در اوج دیـد.
فرخ‌نژاد در چهارشنبـه‌سـوری نقش مردی که مورد سوء‌ظـن همسرش قرار دارد را به گونـه‌ای بازی کرد که سوء‌ظـن از چهره‌اش می‌باریـد! یکی دیگـر از بازی‌های خوب او در طبل‌بزرگ‌ زیرپای‌چپ در نقش یک بسیجی بود که جایزه جشنواره مسکو را دریافت کرد.
فرخ‌نژاد یکی از معدود بازیگرهای توانایی‌است که نقش جدی و کمـدی را بسیـار باورپذیر اجـرا می‌کنـد، به سختی‌ می‌توان پذیرفت و ـ حتی به یاد آورد ـ بازیگر فیلم آتشکـار با آن نقش مفرح همـان “فرحان” عروس‌آتش است!
یک بازی خوب دیده نشـده از او مانـده که نقش زندانی محکوم به اعـدام را کم دیالوگ اما بسیـار تأثیرگذار در فیلم ارزشمندپوستـه (مصطفی‌آل‌احمـد، ۱۳۸۷) بازی کرده که متأسفانـه جز اکرانـی محدود در جشنواره فجر هنوز به نمایش عمومی در نیامده است.
او حتـی در فیلم‌های کم‌اهمیت‌ترش ماننـد صحنه‌جـرم‌ورود‌ممنوع، حقیقت گم‌شـده و دموکراسی تو روز روشـنهم آن‌قـدر خوب به چشـم آمد که تصویر بازی‌های پرقدرتش هنوز در یاد مانـده…
طـی این‌سال‌ها همیشه دوست داشتم به عنوان یک همشهـری به حمید فرخ‌نژاد خسته نباشیـد بگویـم که نامش در کنـار بزرگـان جنوبی سینمای ایـران ماندگار شد.
خستـه نباشیـد آقـای فرخ‌نـژاد …

۶۴۰